என் புன்டை விடாமல் குத்து வாங்கியது. ராகவனின் சுன்னி புன்டைக்குள் குதியாட்டம் போட்டது. மேலே படுத்த படி ராகவன் புன் டைக்குள் குத்த,
அவனின் குத்தை நான் இடுப்பை தூக்கி கொடுத்து வாங்க, அதை ஆகாஷ் வேடிக்கை பார்க்க, அவனை அருகில் அழைத்து சுருங்கிய சுன்னியை வாய்க்குள் வைத்து குதப்ப குதப்ப அது மீண்டும் படம் எடுத்து ஆட, கீழே ராகவன் என்னை பிளந்தான். குத்தினான். கடித்தான் முலையினை. ஈரகளிமண்ணில் கடப்பாறையினை குத்தினால் எப்படி இறங்குமோ,அப்படி இறங்கியது ராகவனின் சுன்னி என் புன் டைக்குள். விடாமல் குத்தி தண்ணியை புன் டைக்குள் செலுத்த, வாய்க்குள் இருந்த ஆகாஷின் சுன்னி இப்போது பெருத்து என் புன் டைக்குள் புக துடிக்க, ராகவனின் சுன்னி வெளியேற, ஆகாஷின் சுன்னி புன் டைக்குள் புக, மீண்டும் ஒரு அசுர தாக்குதல் நடத்தினான் ஆகாஷ். இளம் சுன்னிகளால் மாற்றி மாற்றி விடாமல் ஒழுத்தார்கள். இருவரும் சாப்பாடு ஊட்டி விட்டார்கள். சாப்பிட்டு முடித்ததும் திரும்பவும் ஆரம்பித்தார்கள். எனக்கு போதும் போதும் என ஆகிவிட்டது. பையன் கள் இருவரும் என்னை விடாமல் கசக்கினர். பிழிந்தனர். புன்டையினை பிளந்தனர். இரண்டு மணிவரை மூச்சுவிடக்கூட விடாமல் அசராமல் ஓழுத்தார்கள். அவர்களின் சுன்னியை புன் டைக்குள் வாங்கி எனது புன் டை சிவந்து விட்டது.. ஒருவழியாக அவர்களிடம் இருந்து பிரியா விடை பெற்று வீட்டுக்கு வந்தேன். அதற்குள் என் கணவர் இரு தடவை போன் பண்ணிவிட்டார் என்று அம்மா சொன்னாள். அவருக்கு போன் செய்து பஸ் டிராபிக்கில மாட்டி இப்போதாங்க வந்து சேர்ந்தேன் என்று சொல்லிவிட்டு, அறைக்குள் சென்று கட்டிலில் படுத்தேன். நான் யார் ? அவர்கள் யார் ?…..ப்ளாஷ்பேக்…… ” ஒகே விஜி” பத்திரமா போயிட்டு வந்துரு. ” சரிங்க ” என்று சொல்லிவிட்டு, அமர்ந்தேன். அப்பாவுக்கு உடம்பு சரியில்லாததால் அவரைப் பார்க்க சென்னை பயணம். என்னவருக்கு வேலை இருந்ததாலும், பிள்ளைகளை கவனிக்க வேண்டியிருந்ததாலும் வரவில்லை. ஆம்னி பஸ். இரவு மணி 9.30. விடிகாலையில் தான் சென்னை சேரமுடியும். விஜயா, இரு குழந்தைகளின் தாய்.கட்டுமஸ்தான உடல். மஞ்சள் கலர். குளித்துவிட்டு வந்தால் அன்று மலர்ந்த மல்லிகை போல இருப்பதாக சொல்லுவார் என்னவர். பார்த்தவுடனே அவருக்கு போதை ஏறிவிடும். படுத்தி எடுத்துவிடுவார். பிள்ளைகள் இருப்பதால் இரவு தான் கச்சேரி. அதனால் அவர் ஆபிசுக்கு சென்றவுடன் தான் சிலசமயம் குளிக்கவே செல்வேன். அகண்ட தோள்கள். பெரிய ஆனால் கச்சிதமான முலைகள். பெருத்த பிஸ்டங்கள். அதில் கையளவுக்கு பெருத்த புன்டை. நடுவில் மூன்று அங்குலத்துக்கு ஒரு கோடு போன்ற பிளவு. ஆப்பம் போல உப்பி வெடித்தது போல இருக்கும் கூதி. அதை என்னவர் சொர்க்கத்தின் வாசல் என்பார் அந்த நேரங்களில். தொடைகள் இரண்டையும் ரம்பா தொடை என்றும், தொடைகளுக்கு இடையில் சொர்க்கம் என்பார். காற்றை கிழித்துகொண்டு பஸ் விரைந்தது. ஏதோ ஒரு சினிமா. மனம் அதில் லயிக்காமல் வெளியே வேடிக்கை பார்த்தவாறு இருக்க, பஸ்ஸின் வேகம் குறைந்தது. பஸ்சுக்கு வெளியில் இருவர் பேசும் சத்தம் கேட்டது. ஒருவர் டிக்கெட் செக் செய்தவர் சில பயணிகளிடன் சென்று ஏதோ கேட்டார். முடிவில் என்னிடம் வந்தார். ” மேடம் ” ” எஸ் ” ” மேடம் ஒரு சின்ன உதவி. இந்த சீட்டை தவிர அனைத்தும் புல்லாகிவிட்டது. ஒரு பையன் அவசரமாக சென்னை போகனுமாம். அதனால, உங்க பக்கத்தில அவருக்கு சீட் தரமுடியுமா ? மற்றவர்களிடம் கேட்டேன். ஆனால் யாரும் வர மாட்டேன் என் கிறார்கள். அந்த பையனை பார்த்தா பாவமா இருக்கு, நீங்க தான் உதவனும். முடியாதுன்னா பரவாயில்லை” என்றார். அப்போது அந்த பையனும் உள்ளே வந்து என் முகத்தையே பார்த்தான்.அரும்பு மீசை. ஆள் வெடவெடவென இருந்தான். பார்க்க சின்ன பயல் போல இருக்க, ” அதனால் என்ன, பரவாயில்லை ” என்று சொன்னேன். ” தேங்ஸ் மேடம் ” என்றபடி டிக்கெட் செக் செய்தவர் செல்ல, அந்த பையன் எனக்கு மேலே இருந்த செல்பில் ஹேண்ட் பேக்கை வைத்து விட்டு அருகில் அமர்ந்தான். குறுகி ஒரு மாதிரி உட்கார்ந்து வர, ” ப்ரீயா உட்காருப்பா, ஏன் கஸ்டப்படுறே” என்றேன். முகத்தில் அவனுக்கு புன்னகை வழிய சிரித்தான், அப்போது அழகாய்இருப்பது போல உணர்ந்தேன். மெதுவாக ஆரம்பித்தேன். ” பேர் என்னப்பா” ” ஆகாஷ் ” என்று சொன்னான். ” என்ன படிக்கிறே ” ” நோக்கியாவில் ட்ரெயினியா இருக்கிறேங்க, பத்தாவது படிச்சு இருக்கிறேன்” ” எந்த ஊருப்பா ” ” மல்லிக்குப்பம் மேடம்” ” அப்படியா, என்னை அக்கான்னு கூப்பிடு என்ன ?” ” சரி, சரிக்கா ” என்று சொல்லி சிரித்தான். இப்போது அவனுக்குள் இருந்த தயக்கம் நீங்கி, ஒருவாறு பேச ஆரம்பித்தான். அவ்வப்போது டிவியை பார்த்தும் கீழே பார்ப்பதுமாய் இருந்தான். எனக்கும் போரடிக்கவே, சினிமா பார்த்தபடி இருந்தேன். பஸ் ஒரு மோட்டலில் நிறுத்தப்பட்டது. ஆகாஷ்சும் இறங்கினான். நானும் இறங்கி இயற்கை உபாதைகளை முடித்து விட்டு சீட்டில் அமர்ந்தேன். காபி வாங்கி வந்து தந்தான். “அக்கா, சாப்பிடுங்க ” மீண்டும் பஸ் புறப்பட்டது.